سمی نوشت:

بهار وقتی می آمد

همراه گلها تو را با خود برایم به ارمغان آورد

و تو شدی بهترین عیدانه ی تمام ِ عمر دخترکی غمگین

آن روزها در دنیایی که رنگ رویا داشت

شب و روز را سر می کردیم

زندگی می کردیم

تا وقتی که...

.

.

.

 پاییز شد

باد سرد و برگریزان پاییزی

تو را از تنه ی نهال نو پای زندگیم

جدا کرد ...

برد ...

آنقدر دور که خاطره شدی

که خاطره شدم !!!

و باز بهار تو را به من رساند

که خوب می دانست

من بی تو زندگی را جان می کَنم!!!

زمستان رو به پایان است

و من چشم انتظار بهارم

که همیشه خوش قدم است!!